Nakon Bečkog kongresa 1815. godine, kojim je uspostavljen stogodišnji mir u Evropi, pa do Proleća nacija 1848. godine, u zemljama pod uticajem bivšeg Svetog rimskog carstva nemačkog naroda zaživeo je jedan nov društveni poredak zasnovan na poštovanju porodičnih vrednosti, učenju humanističkih načela i priređivanju svakodnevnih druženja i svečanosti.
Diskretni šarm takvog građanskog života, na koji asocira reč „bidermajer“, vidljiv je najpre u redovima austrougarske i nemačke aristokratije, da bi od 1830. bio rasprostranjen i kod buržoazije s teritorija severne, srednje i istočne Evrope, uključujući Hrvatsku i Srbiju. Privilegovanje praktičnostii funkcionalnosti nameštaja, u kombinaciji s prirodnom lepotom furnira izrađenih od raznih vrsta drveta, svedoče o potrebi tadašnjih građana da objedine ideale prirode i jednostavnosti oblika u jednom te istom predmetu.Iako lišen ukrasa, nameštaj bidermajera odražava jednu avangardnu kreativnost i smelost umetničkih stolara u koncipiranju formi i odabiru boja štofova za tapaciranje fotelja i sofa, te tako postaje nepresušni izvor inspiracije za dizajn XX veka. Prvi put su na jednom mestu predstavljeni primeri bidermajer nameštaja iz javnih zbirki renomiranih evropskih i regionalnih muzeja, ali i do sada manje poznatih privatnih kolekcija sa područja Srbije, Hrvatske, Austrije, Francuske i Engleske.