Podrobnije bavljenje antičkim tekstovima o paideji vrlo brzo nam otkriva u kojoj meri je ova tema bila tesno povezana sa izvornim smislom politike, koja je u antici nesumnjivo bila tema svih tema, kako za građane antičkih polisa tako i za filozofe. Smisao i cilj starogrčkog koncepta vaspitanja i obrazovanja se otuda moraju sagledavati u kontekstu napora i želja članova jedne političke zajednice da unaprede zajednički život. Zanemari
vanje realnog istorijskog konteksta u kom nastaje i razvija se koncept paideje, gde je očito njeno političko poreklo, često je dovodilo do njenog romantizovanog i pogrešnog tumačenja, koje nije uspevalo da vaspitanje i obrazovanje sagleda i kao predmet međusobne strateške manipulacije građanskih grupa i pojedinaca.
Premda je u vekovima nakon nestanka antičkog sveta, a naročito tokom srednjeg veka, interesovanje za vaspitno-obrazovne teme opadalo, moderno doba je ponovo uvelo na velika vrata vaspitno-obrazovne teme u građanski svet. Upravo je taj momenat postao vrlo važan za identitet onoga što nazivamo modernim svetom. Rešavanje vaspitnih i obrazovnih problema postaje od presudne važnosti za oblikovanje onoga što je Kant nazvao „svetskim građanskim poretkom?.
Politike obrazovanja: od paideje do bildunga prof. Zorana Dimića, prati konceptualizovanje problema obrazovanja od antike pa sve do modernog doba, usredsređujući se naročito na Aristotela, Humbolta, Fihtea, Djuija. Knjiga sadrži sedam različitih studija, nastalih u periodu 2000–2010, čiji zajednički imenitelj predstavlja opisivanje i tumačenje neprestane napetosti između pojedinca i njegove političke zajednice, koja predstavlja bezmalo jednu od najsudbonosnijih drama zapadne kulture i civilizacije.