Specifičnost ove obimne studije leži u obilju prikupljene istorijske građe, dokumenata, ugovora, diplomatskih prepiski kancelarije Miloša Obrenovića sa svim bitnim činiocima tadašnje politike, te njihovo naučno tumačenje i pretvaranje u istorijsko delo.
U prvom tomu Gavrilović se bavi srpskom istorijom od Bukureškog mira, preko Miloševog podizanja Drugog srpskog ustanka i pregovora sa Marašli Ali-pašom, misije ruskog poslanika Stroganova u Carigradu, do narodnog „prošenija” 1820. godine. Ovaj deo studije predstavlja napor da se prikaže političko sazrevanje Miloša Obrenovića i da se kroz to ukaže na razvoj državotvorne misli i daljeg političkog pravca delovanja Srbije. Značaj prvih godina Miloševe vladavine leži u njegovom razumevanju da se sticanje autonomije Srbije može ostvariti samo unutar Osmanskog carstva i da se u direktnim pregovorima sa Portom može doći do zadatog cilja.