Ovaj ogled po svom predmetu predstavlja poglavlje iz Hristologije, a njegov sadržaj se u potpunosti razotkriva samo u vezi sa celovitim hrišćanskim učenjem. Međutim, mada je izdvojen iz celine, on se može razmatrati samostalno. U njemu se radi o jednom od najosetljivijih pitanja hrišćanske samosvesti u naše vreme, o čovekovom delanju u odnosu na dela Hristova. U patrističkom veku Hristova dela razmatrana su prvenstveno u odnosu na Njegovo Božanstvo. Za nas samostalni značaj dobija i pitanje o njihovom odnosu prema Njegovom Čoveštvu, pošto je u Bogočoveštvu Hristovom sjedinjena neumanjeno sva punoća Božanske prirode sa svom punoćom čovečanstva. Dogmatski, u svom razmevanju Hristovih čudesa, mi se oslanjamo na odluke Četvrtog i Šestog Vaseljenskog sabora o dvema prirodama u Hristu, koje se projavljuju u dvojnosti i delovanja (energije) i volje, u njihovom ipostasnom Jedinstvu.