Velika pijanka alegorijski roman Renea Domala, prvi put objavljen 1938. godine, predstavlja jedno od ključnih dela njegove rane faze. Delo je snažno satirično, filozofsko i simboličko, i često se tumači kao kritika savremenog društva, lažne učenosti, duhovne praznine i mehaničkog života zapadnog čoveka.
Pripovedač romana, alter ego samog Domala, zapada u stanje pijanstva koje ga uvodi u fantastično unutrašnje putovanje. Tokom ovog „opijanja“, koje je ujedno i simbol duhovnog buđenja, on susreće razne groteskne likove – predstavnike nauke, religije, umetnosti, vlasti – koji govore isprazne fraze, ponavljaju formule bez razumevanja i svedoče o opštem duhovnom otuđenju.
Kako njegovo „opijanje“ napreduje, pripovedač otkriva da je jedini izlaz iz ovog sveta privida i laži trud, samoposmatranje i duhovna disciplina. Kraj romana sugeriše mogućnost buđenja, izlaska iz zatvorenog kruga nesvesnog života.