Nova zbirka poezije Radomira D. Mitrića.
„Žene, što tučete poput gromova
u naše tamne i visoke prozore, nenadano,
budeći nas iz bolećivih osama, dok stupate
smiono, nalik istočnim armijama, u naše male
sobe s golim sjenama što ljube se u kutima
memljivih zidova; jutrom, kad iskradate se
u magle, u oblačja što izmiču pod prstima božje
tkanice, izgubljen ste nam Eden, iznova
stečen, vašim neskorašnjim povratkom.„