osle prolećnog putovanja 2013. godine po raškoj oblasti, koje je opisao u knjizi „Dolina srpskih kraljeva“, Milisav Savić hodočastio je mesta iz naše epske poezije. Put ga je vodio od Skadra do Soluna, od Pirlitora na Durmitoru do Miroč planine, od Hilandara do Prilepa, od Kosova do Romanije, od Ravnih Kotara do Kupinova u Sremu, od Moštanice u Bosanskoj Dubici do Mačve, od Vršca do Rudnika, od Ravanice do Deviča, od Žabljaka na Skadarskom jezeru do Rače, od Svete Trojice u Pljevljima do Ozrena kraj Zvornika... Većinu čuvenih epskih toponima uspeo je da pronađe, nekima je, kao što su crkva Janja u Starom Vlahu ili grad Leđan, bio na tragu. Poezija i stvarnost često su se podudarali, ali i razilazili. Epska Srbija je čudesna i lepa, ali je neodvojiva od one stvarne. Od mnogih epskih dvoraca, gradova i manastira ostale su samo mrvice, u pesmama oni sijaju i blistaju u punoj veličini i raskoši.