Dnevnik upravnika pozorišta književnika i reditelja Milana Đokovića, vodećeg dramskog pisca i nesumnjivo vodeće ličnosti srpske kulture u drugoj polovini XX veka, predstavlja veliko izdavačko otkriće, a time i kulturno otkriće. Iako je pisan nepretenciozno, više sa željom da sve registruje, ovaj dnevnik o jednom Đokovićevom mandatu upravnika Jugoslovenskog dramskog pozorišta 1971–1974. dnevnik je o vrhuncu pozorišne kulture u Jugoslaviji i o nastanku najznačajnijih predstava JDP-a. Ali je u isti mah i dnevnik o početku rastakanja Jugoslavije, prvo u kulturi kao najvidljivijoj tekovini.
Đoković je, dakle, najmeritorniji svedok tadašnjih događaja i svedok o ljudima koji su odlučivali. Kako je Đoković bio i najbliži prijatelj nobelovca Ive Andrića i izvršitelj njegovog testamenta, njegovo neposredno svedočenje koje se objavljuje posle četiri decenije postaje neporecivo.