Monografija Kuće beogradskih Jevreja 1920-1941 predstavlja značajan naučni doprinos boljem razumevanju istorije Beograda između dva svetska rata, odnosno njegovog urbanog i arhitektonskog razvoja kao važnog dela ukupnog kulturnog nasleđa i identiteta Beograda i Srbije.
Uz pomoć neobjavljene građe, planova i likovnih izvora koji se ne odnose samo na stambenu arhitekturu Jevreja, već i na sakralne i javne građevine, data je detaljna rekonstrukcija života svakodnevnog života i izgleda gradskih kvartova u kojima su oni živeli u kontinuitetu, od prvih naseljavanja u 16 veku do savremenog doba.