Ovaj putopis donosi nam autorove uspomene s putovanja iz Trsta 1887. godine u jedan od najčuvenijih gradova Italije. On piše o onome što ga je najviše privuklo u Veneciji, na koju je svaki vek ljudske istorije ostavio traga, obilazi njenu okolinu, opisuje narod, kulturnoistorijske spomenike i hramove, te tvrdi da je sve toliko veličanstveno da ne zna da li je lepša njihova unutrašnjost ili spoljašnjost. Car ne skriva svoju oduševljenost arhitektonskim srednjovekovnim i renesansnim prizorima ovog grada, kao i pravim umetničkim remek-delima Tintoreta, Ticijana i Pavla Veronjanina.