Istorija Srpskog ustanka, objavljena posthumno u dva toma, 1898. i 1899. godine, predstavlja jedno od značajnijih i obimnijih dela o istoriji Srbije s početka 19. veka. Koristeći se dokumentarnom građom, knjigama i spisima, beležeći kazivanja savremenika Prvog srpskog ustanka, Batalaka sistematično piše o srpsko-turskim odnosima 1804–1813. godine, borbama za oslobođenje, pregovorima, uticajima ruske, austrijske i francuske politike na formiranje srpske države. Premda je na pojedinim mestima subjektivan, on zadržava objektivan stav prema događajima i ličnostima iz ovog perioda, što se može videti i iz njegovog prikazivanja Karađorđa i Rodofinikina, koji su imali važnu ulogu u istoriji Srbije.
Osim što čitaocu ovo veliko delo pruža uvid u istorijske i političke okolnosti, ono upućuje i na društvene i kulturne prilike za vreme trajanja Prvog ustanka i, budući da je Batalaka važio za jednog od najobrazovanijih ljudi tog vremena, važno je, a istovremeno i interesantno što se može više saznati o nastanku i radu Velike škole.