Postojanje srpskih ikona na staklu, od početka XVIII veka pa do prvih decenija XX veka, kroz postojanje više radionica i nekoliko desetina poznatih ili nepoznatih majstora jeste iznenađenje. Gledano kroz podelu umetničkih pravaca, ikone na staklu imale su prvi, zografski period, kada su oponašane ikone na drvetu, barokni period koji je trajao do kraja XVIII veka i kada su kao predlošci služili srpski i bečki bakrorezi. Početkom XIX bio je kratki period klasicizma, a zatim se, polako, srpske ikone na staklu pretvaraju u narodnu umetnost, u etnografski materijal. Najdragocenije su ikone iz perioda baroka i one spadaju u sam vrh evropskih radionica tog doba. Ova knjiga predstavlja otkrivanje i povratak srpskih ikona na staklu u njihovu veliku evropsku porodicu ove tehnike.