Godfri Gudvin, jedan od važnih autoriteta na polju osmanističkih studija, osvetljava najmanje istraživanu oblast duge vladavine Osmanlija – život žena. Patrijahalni, muslimanski svet Osmanskog carstva po sebi je već složen kontekst za bavljenje rodnim ulogama, a autor sebi dodatno otežava zadatak pokrivanjem vremenskog opsega od šest vekova. Ipak, krećući se od naseljavanja u Anadoliji, sve do gradskog i dvorskog života u 19. veku, on vešto pokriva najrazličitije aspekte života: od raspodele poslova među članovima porodice, preko tajnih sastanaka ljubavnika do čuvenih harema.
Služeći se raznovrsnim materijalom poput pisama, slika, putopisa, naučnoistorijskih studija, Gudvin rekonstruiše uloge pripadnica svih slojeva i najrazličitijih sudbina – i onih koje su imale sluškinje i onih koje su zarobljavane. U tom duhu, i sam stil varira od anegdotskog, obogaćenog intrigantnim svedočanstvima, do čisto faktografskog. No, kako to sa istorijom često biva, suvoparni podaci – poput onog koliko je žena potrebno da se muze određena vrsta koze – slikaju bogatiju i složeniju sliku nego što se naizgled čini: samo bi laik koren poligamije tražio u seksualnim apetitima umesto u surovim uslovima života na selu.
Gudvin je autor kapitalne knjige Istorija osmanske arhitekture i dela o „Mikelanđelu Istoka“ – najvećem islamskom graditelju Mimaru Sinanu, hrišćaninu rodom: Sinan: osmanska arhitektura i njene današnje vrednosti.
Objavio je i knjige Islamska Španija, Janičari, Palata Topkapi i druge.