Rukopis Slobodana Antonića predstavlja sociološku kritiku radikalnog feminizma. Autor dovodi u pitanje osnovne premise drugog talasa feminizma (tzv. radikalnog feminizma) po kojima je društvo patrijarhata (dominacije muškaraca) podvojeno na dve neravnopravne društvene grupe. U njemu se kritikuju sve relevantne teorijske i ideološke dimenzije ovog pravca savremenog feminizma. Neposredan povod za pisanje predstavlja donošenje Zakona o ravnopravnosti polova sa njegovim normama pozitivne diskriminacije, što je po autoru način institucionalizacije radikalnog feminizma i tako predstavlja eklatantan vid društvenog inženjeringa.
Značaj ovog rukopisa je u tome što postavlja na dnevni red sociološke analize i što kritikuje vladajuću tendenciju linearnog i nekritičkog preuzimanja modela političke korektnosti i potencijalno totalitarnih tendencija (počev od brisanja razlikovanja privatnog i javnog) radikalnog feminizma. Donosi nove činjenice i obaveštenja u vezi sa kontroverznim pitanjima koja nameće radikalni feminizam, i to razumljivim i jasnim jezikom, tako da nadilazi svoju kritičko-teorijsku dimenziju predstavljajući i programatski kritički tekst čitljiv za širu publiku.