Mračna i nadrealistična atmosfera ovog romana ukazuje na sveopšti strah i otuđenje koje nastaje u eri diktature birokratije, državnog sistema koji kontroliše svaki pokušaj individiualnog vođenja poslova i sputava čoveka u svakom aspektu življenja. Zamak koji dominira nad selom, u koji dolazi glavni junak, geometar K., s idejom da u njemu nađe zaposlenje, simbol je iracionalnog straha koji se uvukao u duše seljana, običnih ljudi, a koji ne mimoilazi ni njega.
Nemogućnost uspostavljanja kontakta sa upraviteljima i vlasnicima zamka, misteriozna vladavina onih koji zamku pripadaju, netransparentnost i kontrola tuđih života, stanje je stvari sa kojim se suočava pristigli geometar, a njegov pokušaj odupiranja završiće se pokoravanjem i novim beznađem.
Razmak od jednog veka koji deli današnjeg čitaoca sa ovim Kafkinim romanom, pokazuje se kao irelevantan jer je pitanje o čovekovom mestu u svetu i svrsi njegovog života onda kada je razapet između bezobzirnog sistema državnog aparata i duboko ljudskih potre ba za egzistncijom, univerzalno i živo za sva vremena.