U „Poslednjem letu za Sarajevo“ godine 1995, na proslavi 30. godišnjice mature u beogradskom hotelu „Jugoslavija“, protagonist, Sarajlija,u društvu s vršnjacima, većinom izbjeglicama iz Sarajeva, na muzičke teme prisjeća se svoga života i rekreira atmosferu proteklih godina gradskog, građanskog, vjerskog i etničkog rata koji je protutanjao Sarajevom, ružne uspomene kombinirajući s lijepim sjećanjima – navodeći, s onu stranu fikcije, dokumentarno-medijski poznate i proverljive činjenice.
Momo je svoj grad ugradio među korice svojih knjiga i posvetio mu najlepše stranice koje su ikada o njemu bile napisane.
Igor Mandić