Istoriografska povest o kneginji Ljubici spada u retke knjige u srpskoj tradiciji koje se bave životom žena srpskih vladara. Jedan od naših najznačajnijih poznavalaca srpske istorije XIX veka, prof.dr Radoš Ljušić osvetljavajući život prve srpske kneginje, u ovoj monografiji je ljubiteljima istorije ponudio zanimljivu hroniku o Srbiji iz vremena knjaza Miloša i njegovog sina, knjaza Mihaila. Vreme ustanovljavanja srpske države, u ovoj knjizi je dato iz jednog posebnog i novog ugla, kroz povest o kneginji Ljubici, njenom životu sa Milošem Obrenovićem, i svim što je to sobom nosilo. Ljubica, inače rođena Vukomanović, prošla je dugi put od seoske lepotice do prve srpske kneginje, i bez obzira na promenljivu sreću u životu, a još više u svom braku, svojom srčanošću, ali i trezvenošću, odlučnošću u izrazu i govoru, skromnošću u oblačenju, izazivala je poštovanje ne samo svog naroda, već i stranaca koji su je upoznali i o tome svedočili. Njena hrabrost je posebno bila važna, kada je u jednom teškom trenutku ustanka iz 1915. godine pružila sudbonosnu podršku mužu i ustanicama. Iako nije mogla da utiče na jedan od najtragičnijih događaja iz srpske istorije koji se 1817. zbio u Radovanjskom lugu, ali je zato dve godine kasnije omogućila prenos Karađorđevih ostataka u Topolu. Isto tako, značajno je pomogla Karađorđevoj supruzi Jeleni i deci, po njihovom povratku iz Rusije,1830. godine. Ova knjiga pre svega pokazuje zašto je, kako tvrdi njen autor, od svih kneginja i kraljica, upravo kneginja Ljubica ostala u najboljem sećanju srpskog naroda.