Novela „Zavetrina„, manje poznata skaska Ivana Turgenjeva o „pozitivnom čoveku”, prati doživljaje mladog velikoposednika Vladimira Sergejiča Astahova. Umilostivljen željom provincijskog plemića da prisustvuje pečalbarskim matinejama, mladi Vladimir na priredbama održanim u njegovu čast biva prijatno iznenađen talentima izvođača, ali i razočaran njihovom nemoći da prevaziđu barijere nametnute sredinom u kojoj žive, ali i ograničenošću duha. Suprotstavljanjem njihovim egoističnim naravima i providnim namerama, Vladimir biva uvučen u seljacima dobro poznatu igru – ismevanje navika i same ličnosti stanovnika metropole. Bekstvo sa imanja Ipatovljevih u veliki grad junaka ove novele spašava od svedočenja moralnom sunovratu jedne porodice.
„Zavetrina“, prethodnica velikih romana Ivana Turgenjeva (Očevi i deca, Dim, Uoči novih dana), nudi čitaocu realističan prikaz međuljudskih odnosa u ruskoj provinciji u drugoj polovini 19. veka, ali i originalne epizodne karaktere, kao što je Ivan Iljič.