Roman Beogradska princeza je krunisan stihovima iz Slovo ljubve Stefana Lazarevića- Izvorni rukopis tog pesničkog dela je izgoreo 1941. na Kosančićevom vencu. Pod Vukovim današnjim prozorima, beogradski dečak i mladić stihove zna naizust, ponekad ih glasno izgovara. Uz pamćenje i maštu, baš to – višnja mistična ljubav i njeno slovo – ključ su Belog grada i opstajanja u njemu. Kroz to se i Vuk pridiže. Beograđanin se ne postaje rođenjem u njemu ili prijavom boravka, nego ljubvom i pamćenjem i maštom i vrlinom (plemeništvom). Dorastanjem. To piše u očima sveke istinske beogradske princeze i u srcu svakog istinskog beogradskog viteza, u svim vremenima.