Paradoks fikcije sastoji se u sledećem: iako jasno razlikujemo stvarnost od fikcije, emocije koje nam izazivaju gledanje filma ili čitanje romana, dakle nesumnjive fikcije, nisu fiktivne nego stvarne. Kako to?
Suprotstavljajući znanje i emocija, uzimajući u obzir kulturne i društvene uslovljenosti, raspravljajući o prirodi samih emocija i učincima fiktivnog dela, analitički filozofi nastoje da pronađu veze između čulnih utisaka, intelektualnih pretpostavki i same stvarnosti. Budući da je reč pre svega o autorima engleskog govornog područja, obrazovanih u naročitom, analitičkom duhu, dobijamo tekstove koji se, s jedne strane, ne uklapaju u konvencije pre svega opuštenim pristupom i gomilom duhovitih primera, da bi, s druge strane, vodili računa o strogom izvođenju i preciznosti izraza.