Đavolji eliksiri su klasični roman nemačkog romantizma i romatičarske potrage za slobodom od svih ograničenja i beskrajem. Hofman gradi priču na sukobu između čežnje i užasa, na brisanju granica izmađu stvarnosti i izmaštanog, ekscentrično sukobljavajući mitološko sa psihološkim.
Sudbina je predstavljena i kao nasledna i kao subjektivna, izmešta glavnog junaka iz stvarnog sveta, pri čemu se sve zagonetne, izobličene crte jevljaju kao otkrivanje tamne strane unutrašnje ljudske prirode.
Kaluđer Medardo postaje žrtva tajanstvenog eliksira koji se čuva među relikvijama njegovog manastira. Đavolje vino samo je sredstvo kojim se gresi njegovih predaka javljaju kao njegova zla kob. Kroz niz neočekivanih obrta i misterija, on uspeva da preživi uprkos snažnom eliksiru koji mu je oduzeo sposobnost rasuđivanja i temeljno promenio njegovu ličnost, koja je mnogo više od podvojene. Međutim, sve košmarne prepreke i fantazmagorični lavirint kroz koji prolazi zajedno sa svojim dvojnikom, možda vode ka ispunjenju krajnjeg cilja – velika psihoavantura preispitivanja i spoznaje samog sebe.