Vek Aleksandra Gatalice dobio je Andrićevu nagradu i po mišljenju nekih kritičara nadmašio Moj vek nobelovca Gintera Grasa koji je pisan sa sličnom ambicijom da se da celovita, uzbudljiva slika dvadesetog veka.
Prateći neobične događaje i likove, istorijske i izmišljene, Gatalica pričom obeležava svaku od godina koje su činile taj neverovatni i porazni, a opet neodoljivi vek. Više od sto priča povezno je vremenskim okvirom jednog veka u knjigu koja ima nešto za svakoga i sve za nekoga, jer Vek nije samo umetnička istorija čovečanstva u jednom veku, već i istorija ideja, zabluda, potkultura i napokon istorija malog čoveka koji ne može da se snađe u vremenu u kojem živi. Ako postoji knjiga u kojojnije zaboravljen nijedan događaj, niti ijedno epohalno pitanje, onda je to Vek, pripovest u sto priča.