U knjizi O Vuku i povodom Njegoša objedinjeno je petnaest eseja u kojima je nobelovac nagnut nad stvaralaštvom i prepiskom svojih jezičkih uzora, izrekao ključne misli i izneo vrle zaključke, koji i danas zvone neprolaznom snagom i suštinom.
Andrićevo zanimanje za lik i delo Vuka i Njegoša, stamenih stubova srpske kulture, protezalo se, jednakom snagom i intezitetom, duž čitavog piščevog života.
O ovome svedoči i značajan broj nadahnutih eseja, koje je nobelovac ostavio za sobom povodom počasnog mesta koje pomenute ličnosti zauzimaju u riznici srpske kulturne baštine.
Premda se sa vukovskom i njegoševskom tradicijom upoznao još u ranom detinjstvu, Andrić je i kao zreo stvaralac ostao veran njihovom jezičkom kodu.